BOCALAMAK
Bir eylem olsadım eğer zor olmazdı ne olacağımı seçmek “bocalamak”. İçimde sürekli dengesi bozulan bir terazi var nereye tutunsam diğer taraf batıyor. Sessizleşiyorum olmuyor, avazım çıktığı kadar bağırıyorum kimse duymuyor. Tek başıma kaldıkça kalabalıklaşıyor, kalabalıklaştıkça kendimden uzaklaşıyorum. İçimde dışardakinden daha kalabalık bir dünya barındırmayı nasıl başarıyorum bilmiyorum. Benim senelerdir ben olmaya çabalarken başaramadığım tek şey kendim olmak galiba. İnsanlarla anlaşabilmek için o kadar ödün vermişim ki kendimden benden geriye korkak ve güçsüz bir Zeynep kalmış. Nasıl yakalayacağım ucunu kaçırdığım hayatımı? Şimdilerde içine kapandığım dünyamın rıhtımına nasıl adım atacağım? O kadar geç kaldım ki her şeye, peşinden koştuğum her şeyle aramda oluşan mesafeler kapanacak gibi değil, üstelik yetişmek için ne yapmam gerekiyor hâlâ öğrenebilmiş değilim. Kendimi bulmaya çalışırken etrafımdaki her şeyin sahteliğinden korkuyorum sanki buna kalbimi ikna edebilecekmişim gibi....