OYUN ARKADAŞI

Bir söz var "yıllardır hiç tanımadığım birini arıyorum" minvalinde. Sanki yıllardır yapbozumun en önemli parçası eksik gibi. Garip bir his, hiç tanımadığın en önemli parçan. Babam, ablam, kardeşim ya da nazımı çeken herhangi biri çoğu zaman şımarıklık addediyor tavırlarımı. Sevilince, kıymet görünce çocuksu bir ruha evriliyorum. Sanırım birini sevebilmekte de sevilmekte de buna dikkat edeceğim.

Benim çocuk ruhuma şefkat duyacak mı?

Aşk uğruna söyleyebileceğim o kadar az şey var ki. Tüm tanımlarım oyun arkadaşımı bulunca ortaya çıkacak sanırım bugüne kadar yaşadığım her şey evet beni "biraz kendine gel" moduna aldı ama umudumdan, güzele dair inancımdan pek bir şey götürmedi. Ben, severek ve isteyerek içimden nasıl geliyorsa öyle sevip öyle davrandım.

Bazen kalbinizin kabul etmediği aklınızın almadığı şeyler olur. O öyle biri değil, o öyle davranmaz diye diretir aklınız kalbinize. Bloğu kasvetli bir havaya boğmayacağım hayır. Ne yaşadıysam yaşadım. Yaşadığım her şey beni daha çok ben yapmak için çıktı karşıma. Şimdi yeni hikayelerin hayatıma umut ışığı olarak doğmasını bekliyorum. Gidenlere kızmıyorum artık, bir ömür yerimin pek de sağlamda olmadığı bir kalpte yaşayarak en büyük zulmü yapacaktım kendime. Ben daha yaşanır olsun bu hayat diye oyun arkadaşımı bekliyorum. Doya doya sevileceğim, değer verip değer göreceğim, beraber kahkahalarla güleceğim oyun arkadaşımı bekliyorum. 

Umarım çok sevilir çok severiz çünkü sevmek oyunu iki kişilik.

Sevgilerimle...