KENDİNE YABANCILAŞMAK

 O kadar kötü bir çocukluğum vardı ki benim. Belki birçok insanın dert saymayacağı şeylerle içimde savaşarak büyüdüm ben. Ona rağmen çocukluğumu büyümeye tercih edip neden büyüdüm ki diyorum neden yaş almak için heves ettim ki o kadar. Büyümek çok zormuş ben bunu tokat yemiş gibi acı bir şekilde gerçeklerle yüzleşince anladım. İnsanın kendini sevmemesi o kadar ağır bir yük ki ben inadına taşıyıp inadına sevmiyorum, kalbimi yoklayıp günahkar ilan etmeyi eninde sonunda başarıyorum kendimi. Çok yoruluyorum bazen kendimi aslında kötü bir insan olmadığıma ikna ederken. 

Bugün biraz dertliyim, galiba fazlasıyla hüzün yüklü bütün cümlelerim. Ben ben olmak istiyorum ya. Olduğum gibi davranıp olduğum gibi tanınmak, kendime zulmetmemek istiyorum. Taşımak zorunda olmadığım yükleri taşımayı kendime borç bildirmekten vazgeçmek istiyorum. Artık kendimi sevmek istiyorum çünkü aksi beni çok yoruyor. Her şeye bu kadar sevgi beslerken neden kendimden esirgiyorum ki. 28 yaşımda ben bugün farkettim bunu. Her şeyi severken en az kendimi sevdiğimi, en çok kendime zulmettiğimi bugün farkettim. İyileşeceğim ve kendimi herkeslerin beni sevmesini beklemeden seveceğim. Bu da kendime sözüm olsun...